To obraz kapłańskiego życia 24 godziny na dobę
 i znak nadziei na przyszłość

Kleryk Łukasz Kozakiewicz opowiada o swoich odkryciach na czteromiesięcznych praktykach, które odbywa właśnie w jednej z zielonogórskich parafii. To niezwykle ważny element przygotowania w drodze do kapłaństwa.

Kleryk Łukasz jest na IV roku Wyższego Seminarium Duchownego w Gorzowie Wlkp. Pochodzi z parafii kolegiackiej pw. Wniebowzięcia NMP w Głogowie. Pasjonuje się historią i podróżowaniem. W wolnym czasie lubi też czytać i jeździć na rowerze. Na zdjęciu: Próba asysty. Krzysztof Król /Foto Gość

Krzysztof Król: Od lutego odbywa Ksiądz Kleryk czteromiesięczne praktyki w parafii pw. św. Stanisława Kostki w Zielonej Górze. Na czym polegają?

Kl. Łukasz Kozakiewicz: To przede wszystkim czas włączania się w działania wspólnoty parafialnej, do której zostałem posłany. Oprócz zwyczajnej posługi podczas liturgii jestem obecny na spotkaniach wspólnot, które istnieją przy parafii i oczywiście robię wszystko to, co jest potrzebne. Poza tym w czasie Wielkiego Postu głosiłem kazania pasyjne, prowadziłem rozważania Drogi Krzyżowej, czy przed każdą liturgią Triduum Paschalnego miałem około pół godzinną katechezę dotyczącą misterium danego dnia. Staram się angażować w bieżące wydarzenia, jak choćby niedawna pielgrzymka maturzystów. Oczywiście ważną stroną praktyk są też praktyki katechetyczne wymagane do tego, by w przyszłości pracować w szkole.

Co najbardziej zaskoczyło do tej pory?
Przede wszystkim bardzo pozytywnym doświadczeniem w parafii pw. św. Stanisława Kostki jest duże zaangażowanie wiernych w życie wspólnoty parafialnej. Poznałem ludzi, którym naprawdę zależy na swojej parafii i są gotowi oraz chcą wziąć za nią odpowiedzialność. To bardzo budujące dla mnie. Oczywiście dużo też uczę się od tutejszych księży. Przede wszystkim otwartości, nieszablonowego myślenia oraz takiej normalnej i codziennej radości z posługi.

To takie bycie trochę księdzem „24 na dobę” utwierdza w decyzji kapłańskiej drogi?
Na pewno! Generalnie jest to parafia pokazująca jak wiele jest nadziei w życiu chrześcijańskim. Nadziei twórczej i gotowej do zaangażowania dla dobra wszystkich. Parafia na ul. Obywatelskiej pokazuje mi, jak wiele dobra i radości można wynieść z otwartości i zaangażowania na rzecz wspólnoty. Tutaj to zaangażowanie widać na każdym kroku, od liturgii, poprzez pomoc charytatywną, aż do zwykłej codziennej troski o utrzymanie parafii. Widzę, jak to jest dziś niezwykle ważne, w prowadzeniu współczesnej parafii. Ta praktyka pokazuje mi, że są ludzie, którzy chcą żyć po chrześcijańsku, a którym przecież będę posługiwał jako prezbiter. Ta parafia to dla mnie znak nadziei na przyszłość, bo jeśli tu są ludzie, którzy żyją darami Bożymi, to gdziekolwiek będę posłany, znajdę osoby, które będą chciały iść drogą chrześcijańskiego życia.